25 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τα γεγονότα στην πλατεία Τιεν Ανμέν.
Η 4η Ιουνίου του 1989 πέρασε για πάντα στην ιστορία ως η μέρα που γράφτηκε η «Τραγωδία της Τιενανμέν».
Όλα ξεκίνησαν στις 15 Απριλίου του 1989 στη μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου. Στο σύμβολο του Μαοϊκού καθεστώτος. Στη «πύλη της ουράνιας Γαλήνης», την πλατεία Τιενανμέν.
Χιλιάδες φοιτητές έχουν καταλάβει τη πλατεία. Τα συνθήματα τους η πολιτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ζούσαν τη δική τους «άνοιξη», την «άνοιξη της Κίνας».
Το καθεστώς της χώρας «ανέχεται» τους φοιτητές για έξι βδομάδες.
Το απόγευμα της 3ης Ιουνίου, η Κυβέρνηση βγάζει ανακοίνωση και ενημερώνει τους πολίτες, πως μια ομάδα αντεπαναστατών έχει εξεγερθεί στο κέντρο του Πεκίνο και τους ζητάει να παραμείνουν στα σπίτια τους. Το βράδυ, στρατιώτες και άρματα κάνουν την εμφάνιση τους στους δρόμους του Πεκίνου.
Τα μεσάνυχτα, 4 Ιουνίου του 1989, δίνεται η διαταγή για επέμβαση. Οι φοιτητές πιασμένοι σε αλυσίδες τραγουδούν τον ύμνο της “Τρίτης Διεθνούς” μπροστά από φλεγόμενα λεωφορεία και αυτοκίνητα που έχουν στηθεί για οδοφράγματα.
Οι σκηνές φρίκης που θα ακολουθήσουν θα συγκλονίσουν την ανθρωπότητα. Ο στρατός ρίχνει προς όλες τις κατευθύνσεις προκαλώντας το χάος. Κάποιοι διαδηλωτές οπλισμένοι με ό,τι βρίσκουν μπροστά τους, πέτρες, ξύλα, σίδερα προσπαθούν να απαντήσουν, άλλοι τρέχουν να σωθούν και οι υπόλοιποι με αυτοσχέδια φορεία μαζεύουν τα πρώτα θύματα της τραγωδίας.
Χιλιάδες θα συλληφθούν, ενώ άγνωστος παραμένει ο αριθμός των νεκρών. (Ο Ερυθρός Σταυρός της Κίνας κάνει λόγο για 2.400 νεκρούς, ενώ οι επίσημες αρχές αναφέρουν 241) Εκείνο το βράδυ το καθεστώς έβαζε τέλος στα όνειρα των φοιτητών.
Ακόμη σαν σήμερα:
1919: Το αμερικανικό Κογκρέσο δίνει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
1920 - Ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ο' Νιλ κερδίζει Βραβείο Πούλιτζερ για το έργο του «Πέρα από τον Ορίζοντα».
1942: Πραγματοποιούνται οι πρώτες εκτελέσεις στην Καισαριανή, από τους Γερμανούς. Εκτελέστηκαν οι πλωτάρχες του Λ.Σ. Η. Καζάκος και Γ. Κωτούλας.
1972 - Η Αμερικανίδα Άντζελα Ιβόν Ντέιβις καθηγήτρια φιλοσοφίας και θρυλική μορφή του αντιρατσιστικού και του γυναικείου κινήματος, απαλλάσσεται έπειτα από δύο χρόνια από τις κατηγορίες της συνωμοσίας, της δολοφονίας και της απαγωγής.