79 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μεγάλη απεργία της 14ης Απριλίου του 1942 και εμείς οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Ταχυδρομεία τιμούμε τους πρωτοπόρους αγωνιστές Τριατατικούς και αποτίνουμε ένα ελάχιστο φόρο τιμής στο μεγαλείο της ψυχής τους και στις αξίες που υπηρέτησαν.
Ήταν αυτοί οι μικροί και μεγάλοι ήρωες της ιστορίας μας, που ο αέρας της λευτεριάς φλόγισε το πρόσωπό τους, που ύψωσαν το ανάστημα τους ενάντια στο φασισμό και γέμισαν με ελπίδα τους σκλαβωμένους λαούς της Ευρώπης.
14 Απριλίου 1942, η πρώτη μεγάλη απεργία της υπόδουλης από τους Γερμανούς κατακτητές Ευρώπης, οχτώ μέρες και οχτώ νύχτες στο δρόμο οι απεργοί Τριατατικοί αψηφώντας το θάνατο, μια μεγάλη νίκη, η νίκη της λευτεριάς που «θα τη μνημονεύουν τα χρόνια που θα διαβαίνουν..»
«στης ελπίδας το μούχρωμα
Η Ελλάδα νάτην πάλι σηκώνεται…»
«Ήταν απόγευμα της 14ης Απριλίου, σημειώνουν οι εφημερίδες της εποχής, γύρω στις 4 η ώρα, όταν λιποθύμησε από την πείνα ένας διανομέας στη μεγάλη σάλα του Κεντρικού. Γύρω από το λιπόθυμο συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου. Ήταν όλοι τους αγανακτισμένοι, αναστατωμένοι και στο στόμα τους προφέρονταν συνεχώς η λέξη απεργία — με αποφασιστικότητα και οργή.
Το ίδιο εκείνο βράδυ, αφού γίνανε και οι σχετικές συνεννοήσεις με την επαρχία αποφασίστηκε οι υπάλληλοι του Ταχυδρομείου, της Τηλεφωνίας και της Τηλεγραφίας, όλο το προσωπικό, να κατέβουν σε Παντριατατική απεργία.
Ο υπουργός Συγκοινωνιών Μουτούσης σπεύδει, μόλις μαθαίνει τα νέα, να καταδικάσει την απεργία χαρακτηρίζοντάς την αντιπολιτευτική κίνηση.
Την επομένη, στις 15 Απριλίου, μαζί με τον υπουργό Οικονομικών προβαίνουν στην έκδοση διατάγματος σύμφωνα με το οποίο :
«επιστρατεύονται πολιτικώς και επιτάσσονται αι υπηρεσίαι του προσωπικού ΤΤΤ….»
Παράλληλα, η κατοχική Κυβέρνηση Τσολάκογλου εκδίδει, νόμο σύμφωνα με τον οποίον «η απεργία δημοσίων λειτουργών ακόμη και αν διενεργείται υπό εξαιρετικάς συνθήκας και περιστάσεις αποτελεί ιδιώνυμον έγκλημα τιμωρούμενον και δια ποινής του θανάτου», ενώ και οι κατοχικές δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν την παροχή συσσιτίου ως δέλεαρ, για να σπάσουν την απεργία.
Τίποτε όμως δεν στάθηκε να κάμψει το φρόνημα των απεργών Τριατατικών, ούτε η απειλή διακοπής της διανομής φαγητού, ούτε οι συλλήψεις, ούτε τα έκτακτα Στρατοδικεία, ούτε η επαπειλούμενη ποινή του θανάτου.
«…..από την πρώτη μέρα – αναφέρει ένας απεργός - η απεργία μας σημείωσε καταπληκτική επιτυχία, παρά το γεγονός ότι οι τριατατικοί ήμασταν επιστρατευμένοι από τους Γερμανούς και κάθε απεργιακή κίνηση πρόβλεπε την ποινή του θανάτου».
«… η απεργία μας παρουσιάστηκε τόσο καθολική, που οι κατακτητές δεν τολμήσανε να προβούνε σε εκτελέσεις, παρά μόνο σε κάποιες συλλήψεις απεργών….».
Η απεργία σταματά και οι υπάλληλοι επιστρέφουν στις εργασίες τους μόνο όταν η Κυβέρνηση κάνει πολλές υποχωρήσεις. Όλοι οι συλληφθέντες απελευθερώνονται και οι διώξεις σταματούν. Μάλιστα με νομοθετικό διάταγμα θα χορηγηθεί και επίδομα με κλιμακωτή αύξηση μέχρι 300 % σε όλους τους υπαλλήλους.
Η απεργία της 14ης του Απρίλη του 1942 θα σηματοδοτήσει το ξεκίνημα της οργανωμένης αντίστασης των Ελλήνων και θα αποτελέσει το πρότυπο του αγώνα για τους σκλαβωμένους λαούς της Ευρώπης σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής.
Ο συγγραφέας Δημητρίου, αποτύπωσε την μεγάλη αυτή απεργιακή κινητοποίηση σ’ ένα βιβλιαράκι που παράνομα κυκλοφόρησε το 1945 με τίτλο «Η πρώτη απεργία της σκλαβωμένης Ευρώπης» .
Ο Γεώργιος Βαλκανάς θα γράψει στην εφημερίδα Παντριατατική , 3 χρόνια αργότερα, ένα άρθρο-ύμνο στις κατακτήσεις της μεγάλης απεργίας:
«…..Μπορούν και οι σκλάβοι να αγωνίζονται. Και να νικούν. Δύο νίκες. Τη μία της ψυχής, της λευτεριάς. Και την άλλη υλική. Και το σπουδαιότερο: απολύθηκαν όλοι οι κρατούμενοι και ανακλήθηκαν όλες οι απολύσεις. Επτά μέρες και επτά νύχτες στο δρόμο. Μια νίκη, η πρώτη νίκη κατά του κατακτητού και των οργάνων του, που θα τη σεβαστούν και θα τη μνημονεύουν τα χρόνια που θα διαβαίνουν….» .
Το παράδειγμα τους απόδειξη μεγαλείου, κληροδότημα για όλους εμάς και για τις επερχόμενες γενεές παρακαταθήκης χρέους, ευθύνης και αγωνιστικού παραδειγματισμού.
Αντιστεκόμαστε, αγωνιζόμαστε, ονειρευόμαστε, αναζητούμε και υπηρετούμε το δίκαιο, τα δικαιώματα, την ελευθερία ανθρώπων και λαών.
Εμείς οι σημερινοί Ταχυδρομικοί, πρωταγωνιστές της ζωής και συνεχιστές της δράσης, δεν ξεχνάμε τις μεγάλες σελίδες της ιστορίας μας, τέτοιες σαν αυτές που έγραψαν με το αίμα τους οι ηρωικές μορφές των αγωνιστών Τριατατικών.